| 1900 |
Ο Max Planck προτείνει την κβαντική μορφή της ακτινοβολίας (it
comes in discrete amounts.) |
| 1905 |
Ο Albert Einstein, ένας από τους ελάχιστους επιστήμονες που
πήρε στα σοβαρά τισ ιδέες του Plank, προτείνει το κβάντο του φωτός (το
φωτόνιο) το οποίο συμπεριφέρεται σαν σωματίδιο. Οι άλλες θεωρίες του Einstein
εξήγησαν την ισοδυναμία της μάζας και της ενέργειας, την δυαδικότητα σωματιδίου
- κύματος για το φωτόνιο, την αρχή της ισοδυναμίας και την ειδική
θεωρία της σχετικότητας. |
| 1909 |
Ο Hans Geiger και ο Ernest Marsden, υπό την καθοδήγηση
του Ernest Rutherford, μελέτησαν την σκέδαση σωματιδίων άλφα πάνω
σε χρυσόχαρτο και παρατήρησαν σκεδάσεις σε μεγάλες γωνίες, οι οποίες υποδεικνύουν
την ύπαρξη ενός μικρού, πυκνού και θετικά φορτισμένου πυρήνα. |
| 1911 |
Ο Ernest Rutherford συμπέρανε την ύπαρξη του πυρήνα σαν αποτέλεσμα
του πειράματος της σκέδασης των σωματιδίων άλφα των Hans Geiger
και Ernest Marsden. |
| 1912 |
Ο Albert Einstein εξηγεί την καμπύλωση του χωρο-χρόνου. |
| 1913 |
Ο Niels Bohr επιτυγχάνει την σύνταξη μιάς θεωρίας για την δομή
του ατόμου βασισμένη στις ιδέες των κβάντων. |
| 1919 |
Ο Ernest Rutherford βρίσκει την πρώτη απόδειξη για την ύπαρξη
του πρωτονίου. |
| 1921 |
Ο James Chadwick και ο E.S. Bieler συμπεραίνουν ότι κάποια
ισχυρή δύναμη διατηρεί την συνοχή του πυρήνα. |
| 1923 |
Ο Arthur Compton ανακαλύπτει την κβαντική (σωματιδιακή) υφή
των ακτίνων Χ. Με αυτό τον τρόπο επιβεβαιώνει ότι τα φωτόνια είναι σωματίδια. |
| 1924 |
Ο Louis de Broglie προτείνει ότι η ύλη έχει κυματικές ιδιότητες. |
| 1925 (Jan) |
Ο Wolfgang Pauli διατυπώνει την απαγορευτική αρχή για τα ηλεκτρόνια
στο άτομο. |
| 1925 (April) |
Ο Walther Bothe και ο Hans Geiger αποδεικνύουν ότι η
ενέργεια και η μάζα διατηρούνται στις ατομικές αντιδράσεις. |
| 1926 |
Ο Erwin Schroedinger αναπτύσσει την κυματομηχανική, η οποία
περιγράφει την συμπεριφορά του κβαντικού συστήματος των μποζονίων. Ο Max
Born ερμηνεύει την κβαντομηχανική με πιθανότητες. Ο G.N. Lewis
προτείνει το όνομα "φωτόνιο" για το κβάντο του φωτός. |
| 1927 |
Είχε παρατηρηθεί ότι ορισμένα υλικά εκπέμπουν ηλεκτρόνια (βήτα διάσπαση).
Εφόσον και το άτομο και ο πυρήνας έχουν συγκεκριμένες ενεργειακές στάθμες,
είναι δύσκολο να εξηγηθεί πως τα ηλεκτρόνια που παράγονται από μεταπτώσεις
μπορούν να έχουν ένα συνεχές ενεργειακό φάσμα. (η απάντηση το 1930) |
| 1927 |
Ο Werner Heisenberg διατυπώνει την αρχή της αβεβαιότητας: με
όση μεγαλύτερη ακρίβια γνωρίζει κανείς την ενέργεια ενός σωματιδίου με
τόσο μικρότερη ακρίβεια γνωρίζουμε τον χρόνο (και αντίστροφα). Η ίδια αβεβαιότητα
ισχύει για την ορμή και τις συντεταγμένες ενός σωματιδίου. |
| 1928 |
Ο Paul Dirac συνδυάζει την κβαντομηχανική και την ειδική θεωρία
της σχετικότητας για να περιγράψει το ηλεκτρόνιο. |
| 1930 |
Η κβαντομηχανική και η ειδική θεωρία της σχετικότητας έχουν εδραιωθεί.
Υπάρχουν μόνο τρία στοιχειώδη σωματίδια: τα πρωτόνια, τα ηλεκτρόνια και
τα φωτόνια. Ο
Max Born, αφού έμαθε την εξίσωση του Dirac,
δήλωσε, "Σε έξι μήνες θα είναι το τέλος τησ φυσικής που ξέρουμε". |
| 1930 |
Ο Wolfgang Pauli προτείνει το νετρίνο για να εξηγήσει το συνεχές
φάσμα της ενέργειας του ηλεκτρονίου από τις διασπάσεις βήτα. |
| 1931 |
Ο Paul Dirac αντιλαμβάνεται ότι τα θετικά φορτισμένα σωματίδια
που απαιτούνται από την εξίσωσή του είναι καινούρια αντικείμενα (τα
ονομάζει "ποζιτρόνια"). Είναι ακριβώς σαν τα ηλεκτρόνια, αλλά έχουν θετικό
φορτίο. Αυτό είναι το πρώτο παράδειγμα των αντισωματιδίων. |
| 1931 |
Ο James Chadwick ανακαλύπτει το νετρόνιο. Οι μηχανισμοί της
συνοχής και τησ διάσπασης του πυρήνα αποτελούν κύρια προβλήματα για την
επιστήμη. |
| 1933-34 |
O Enrico Fermi προτείνει μία θεωρία γιά την βήτα διάσπαση που
εισάγει τις ασθενής αλληλεπιδράσεις. Είναι η πρώτη θεωρία που χρησιμοποιεί
σαφώς τα νετρίνο και την αλλαγή του "αρώματος" των σωματιδίων. |
| 1933-34 |
Ο Hideki Yukawa συνδυάζει την ειδική θεωρία της σχετικότητας
και την κβαντική θεωρία για να περιγράψει τις πυρηνικές αλληλεπιδράσεις
με την ανταλλαγή μεταξύ πρωτονίων και νετρονίων, νέων σωματιδίων (τα "πιόνια"
που είναι ένα είδος μεσονίων). Από το μέγεθος του πυρήνα ο Yukawa συμπεραίνει
ότι τα ανταλλασσόμενα σωματίδια (τα μεσόνια) έχουν μάζα περίπου 200 φορές
την μάζα του ηλεκτρονίου. Αυτή είναι η αρχή της θεωρίας των μεσονίων στις
πυρηνικές δυνάμεις. |
| 1937 |
'Ενα σωματίδιο ισοδύναμο με 200 μάζες ηλεκτρονίων ανακαλύπτεται στις
κοσμικές ακτίνες. Ενώ στην αρχή οι φυσικοί θεωρούσαν ότι είναι το πιόνιο,
αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν το μιόνιο. |
| 1938 |
Ο E.C.G. Stuckelberg παρατηρεί ότι τα πρωτόνια και τα νετρόνια
δεν διασπόνται σε κανένα συνδιασμό με ηλεκτρόνια, νετρίνο, μιόνια ή τα
αντισωμάτιά τους. Η σταθερότητα του πρωτονίου δεν μπορεί να εξηγηθεί σε
σχέση με την διατήρηση του φορτίου και της ενέργειας. Γι' αυτό το λόγο
προτείνει ότι τα βαρέα σωματίδια διατηρούνται ανεξάρτητα του είδους τους. |
| 1941 |
Ο C. Moller και ο Abraham Pais εισάγουν τον γενικό όρο
"νουκλεόνιο" για τα πρωτόνια και τα νετρόνια. |
| 1946-47 |
Οι φυσικοί συνειδητοποιούν ότι το σωματίδιο που παρατηρήθηκε στις κοσμικές
ακτίνες και εθεωρείτο ότι είναι το μεσόνιο του Yukawa, είναι το "μιόνιο"
το οποίο αποτελεί το πρώτο σωματίδιο της δεύτερης γενιάς που ανακαλύφθηκε.
Η ανακάλυψή του ήταν τελείως απρόσμενη. Το σχόλιο του I.I.Rabi ήταν:
"Αυτό ποιός το παρήγγειλε " Εισήχθη ο όρος "λεπτόνιο" γιά να περιγράψουν
το καινούριο αυτό αντικείμενο που δεν αλληλεπιδρά ισχυρά (τα ηλεκτρόνια
και τα μιόνια είναι και τα δύο λεπτόνια). |
| 1947 |
'Ενα μεσόνιο που αλληλεπιδρά ισχυρά βρέθηκε στις κοσμικές ακτίνες και
ταυτοποιήθηκε ότι είναι το πιόνιο. |
| 1947 |
Οι φυσικοί αναπτύσσουν τους τρόπους για να υπολογίσουν τις ηλεκτρομαγνητικές
ιδιότητες των ηλεκτρονίων, ποζιτρονίων και φωτονίων. Εισαγωγή των διαγραμμάτων
Feynman. |
| 1948 |
Το συγχροκύκλοτρο του Berkeley παράγει τα πρώτα τεχνητά πιόνια. |
| 1949 |
Ο Enrico Fermi και ο C.N. Yang προτείνουν ότι το πιόνιο
αποτελείται από ένα νουκλεόνιο και ένα αντινουκλεόνιο. Η ιδέα γιά σύνθετα
σωματίδια είναι ριζοσπαστική.Σ |
| 1949 |
Ανακάλυψη του K+ μέσω των διασπάσεων του. |
| 1950 |
Ανακάλυψη του ουδέτερου πιονίου. |
| 1951 |
Δύο νέου τύπου σωματίδια ανακαλύπτονται στις κοσμικές ακτίνες. Ανακαλύφθηκαν
κοιτώντας τροχιές που έμοιαζαν με V και αναπλάθοντας το ηλεκτρικά ουδέτερο
αντικείμενο το οποίο διασπόμενο παρείγαγε δύο φορτισμένα σωματίδια που
ανιχνεύτηκαν μέσω των τροχιών που αφήσανε. Τα σωματίδια αυτά ονομάσθηκαν
Λ0 και K0. |
| 1952 |
Ανακάλυψη των σωματιδίων Δέλτα: Υπάρχουν τέσσερα σωματίδια του είδους
(Δ++, Δ+, Δ0, και Δ-.) |
| 1952 |
Ο Donald Glaser εφευρίσκει τον θάλαμο φυσαλίδων. To Κόσμοτρο
του Brookhaven , ένας επιταχυντής 1.3 GeV, αρχίζει την λειτουργία του. |
| 1953 |
Η αρχή της "έκρηξης των Σωματιδίων" - 'Ενας πραγματικός πολλαπλασιασμός
των γνωστών σωματιδίων. |
| 1953 - 57 |
Η σκέδαση ηλεκτρονίων σε πυρήνες αποκαλύπτει την ύπαρξη κατανομής φορτίου
μέσα στα πρωτόνια και ακόμη και στα νετρόνια. Η περιγραφή της ηλεκτρομαγνητικής
δομής των πρωτονίων και των νετρονίων υποδεικνύει την ύπαρξη κάποιας εσωτερικής
δομής αν και ακόμη και τα δύο σωματίδια θεωρούνται σαν στοιχειώδη. |
| 1954 |
Ο C.N. Yang και ο Robert Mills αναπτύσσουν ένα καινούριο
είδος θεωριών που ονομάζονται "θεωρίες βαθμίδος". Παρότι δεν έγινε αντιληπτό
εκείνη την εποχή, τέτοιου είδους θεωρία αποτελεί την βάση του Καθιερωμένου
Πρότυπου. |
| 1957 |
Ο Julian Schwinger προτείνει σε μία δημοσίευσή του την ενοποίηση
των ασθενών και των ηλεκτρομαγνητικών αλληλεπιδράσεων. |
| 1957-59 |
Οι Julian Schwinger, Sidney Bludman, και Sheldon Glashow,
σε ξεχωριστές δημοσιεύσεις ο καθένας, προτείνουν ότι όλες οι ασθενείς αλληλεπιδράσεις
συμβαίνουν με την μεσολάβηση βαρέων φορτισμένων μποζονίων, τα οποία αργότερα
ονομάσθηκαν W+ και W-. Στην πραγματικότητα ο Yukawa
ήταν
αυτός που για πρώτη φορά πριν από είκοσι χρόνια είχε μιλήσει για την ανταλλαγή
μποζονίων, αλλά είχε προτείνει το πιόνιο σαν ενδιάμεσο φορέα της ασθενούς
δύναμης. |
| 1961 |
Καθώς ο αριθμός των γνωστών σωματιδίων αυξάνει, μια μαθηματική ταξινόμηση
στην οργάνωση των σωματιδίων (η ομάδα SU(3)) βοηθά τους φυσικούς να αναγνωρίσουν
διαφορετικούς τύπους σωματιδίων. |
| 1962 |
Τα πειράματα επαληθεύουν την ύπαρξη δύο διαφορετικών τύπων νετρίνο
(τα ηλεκτρονικά και τα μιονικά νετρίνο). Αυτό είχε προηγουμένως συναχθεί
από θεωρητικές μελέτες. |
Στην αρχή
του εικοστού αιώνα οι επιστήμονες πίστευαν ότι καταλάβαιναν τις πιό θεμελιώδης
αρχές της φύσης. Τα άτομα ήταν συμπαγή δομικά υλικά της φύσης, οι άνθρωποι
εμπιστεύονταν τους νόμους της κίνησης του Νεύτονα και τα περισσότερα προβλήματα
της φυσικής φαινόταν να έχουν λυθεί. Παρόλα αυτά, αρχίζοντας με την θεωρία
της σχετικότητας του Αϊνστάιν που αντικατέστησε τη Νευτώνεια μηχανική,
οι επιστήμονες άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι οι γνώση τους κάθε άλλο παρά
ολοκληρωμένη ήταν. Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος έτυχε το αναπτυσσόμενο πεδίο
της κβαντομηχανικής που άλλαξε τελείως τους βασικούς κανόνες της φυσικής:
